အရွင္ဇဋိလ(သီတဂူ)
သာသနာေတာ္ တုိးတက္ျပန္႔ပြားျခင္းႏွင္႔
ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ဆီးျခင္း
ကမၻာမွာထင္ရွားေသာ ဘာသာၾကီးေလးခုရွိရာ၀ယ္ ဗုဒၶဘာသာသည္ လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္႔ငါးရာ ငါးဆယ္ေက်ာ္က ေပၚေပါက္ခဲ႔ပါသည္။ ဗုဒၶ၏ အဆုံးအမသည္ ဗုဒၶသက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္ အခါက အိႏၵိယမဇၥ်ိမေဒသတစ္၀ုိက္ အလယ္ပုိင္းတြင္ အလြန္တရာေတာက္ပခဲ႔ပါသည္။ ဗုဒၶသက္ေတာ္ထင္ရွား မရွိသည္႔အခါတြင္မူ သာသနာေတာ္ ႏွစ္ငါးရာအတြင္းႏွင္႔ ငါးရာေက်ာ္ ေခတ္အတြင္းတြင္ ဗုဒၶသာသနာကုိ ၾကည္ညုိေသာ အေသာကမင္းတရားၾကီး၏ သာသနာျပဳေစလႊတ္ေသာ ေက်းဇူးေၾကာင္႔ အိႏၵိယမဇၥ်ိမေဒသကုိ ဗဟုိထားျပီးလွ်င္ ေတာင္ဘက္တုိင္းမ်ားျဖစ္ေသာ ကလိဂၤတုိင္း၊ အႏၶတုိင္း၊ ေစာဠတုိင္း ၊လကၤာဒီပ တုိင္းတုိ႔သုိ႔လည္းေကာင္း၊ အေနာက္ဘက္တုိင္းမ်ုားျဖစ္ေသာ မဟာရ႒တုိင္း၊အပရႏၱတုိင္းတုိ႔သုိ႔လည္းေကာင္း၊ အေနာက္ေျမာက္တုိင္းမ်ားျဖစ္ေသာ ကသၼီရတုိင္း ၊ဂႏၶာရတုိင္း၊ ကေမၺာဇတုိင္း၊ ေယာနကတုိင္း တုိ႔သုိ႔လည္းေကာင္း၊ ေျမာက္ဘက္တုိင္းမ်ားျဖစ္ေသာ နိပါလတုိင္း၊ ဘူတနတုိင္း၊ ခုိတနတုိင္း၊ ဆိကၠနတုိင္း မ်ားသုိ႔လည္းေကာင္း သာသနာေတာ္ ျပန္႔ပြားသြားခဲ႔ပါသည္။ ဆုိခဲ႔ျပီးေသာ တုိင္းနုိင္ငံမ်ားမွ တစ္ဆင္႔ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ရန္လာၾကေသာ ဗုဒၶဘာသာလူမ်ဳိးမ်ား ပါ၀င္မႈမ်ားလာေသာအခါ သုမၾတဒီပ (ဆုမၾတာကြ်န္း)၊ယ၀ဒီပ (ဂ်ဗားကြ်န္း)၊မာလာယုဒီပ
(မေလးကြ်န္း)
တုိ႔တုိင္ေအာင္
သာသနာေတာ္
ထြန္းကားျပန္႔ပြားခဲ႔ပါသည္၊၊
ထုိေခတ္ထုိအခါက
ေထရာ၀ါဒဂုိဏ္းႏွင္႔
မဟာသံဃိကဂုိဏ္းတုိ႔
ျပိဳင္လ်က္ရွိ
ေသာ္လည္း
သု၀ဏၰ ဘူမိေခၚေသာ ဌာန၌ကား ေထရ၀ါဒ သာသနာသာလွ်င္ ယၡဳတုိင္ ထြန္းကားလ်က္ ရွိေနပါေသးသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ သာသနာေတာ္သည္ သတၱ၀ါအားလုံးတုိ႔အတြက္ မွန္ကန္မြန္ျမတ္ေသာ သာသနာျဖစ္ပါသည္။ ေဖာ္ျပခဲ႔ေသာ တုိင္းနုိင္ငံမ်ားသာမကပါပဲ တစ္ကမၻာလုံးသုိ႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ျပန္႔ေျပာစည္ပင္ျပီး ဗုဒၶ၏အဆုံးအမအတုိင္း လုိက္နာက်င္႔ၾကံၾကမည္ဆုိပါက တစ္ေလာကလုံး ျငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ရမည္အမွန္ျဖစ္ပါသည္။
ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ သုံးမ်ဳိးခြဲျခားနုိင္ပါသည္။ ဗုဒၶ၏ စကားေတာ္မ်ားကုိ သင္ၾကားပုိ႔ခ်ျခင္း၊ ႏႈတ္တုိက္အာဂုံ ေဆာင္ထားျခင္းဟူေသာ သင္ၾကားေဆာင္ယူမႈသာသနာ၊ ထုိစာေပမ်ားအတုိင္း က်င္႔ၾကံၾကိဳးကုတ္ အားထုတ္ရျခင္းဟူေသာ အက်င္႔သာသနာႏွင္႔ ထုိသုိ႔က်င္႔ျခင္းေၾကာင္႔ ခံစားရေသာ စ်န္အဘိညာဥ္ရျခင္း သစၥာေလးပါးကုိထုိးထြင္းသိျခင္း မဂ္ဖုိလ္ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းဟူေသာ အက်ဳိးဖလသာသနာတုိ႔ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခါ၀ယ္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္သည္ တစ္ခ်ဳိ႔ေသာေနရာတုိ႔၌ တုိးတက္ၾကီးပြားျခင္းရွိရ်္ တစ္ခ်ဳိ႔ေနရာတုိ႔၌ ဆုတ္ယုတ္လ်က္ရွိပါသည္။ ကမၻာ႔ဗုဒၶဘာသာထိပ္သီးညီလာခံမ်ား၌ သာသနာေတာ္၏ တုိးတက္ျခင္း ဆုတ္ယုတ္ျခင္းတုိ႔ကို သာသနာေတာ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အစဥ္တစုိက္ ေဆြးေႏြးလ်က္ရွိၾက၏။ ပထမသဒၶမၼသေမၼာသသုတ္ေတာ္၌ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတုိ႔အား တရားေတာ္ကုိ ရုိေသစြာနာယူၾက သင္ၾကား ေဆာင္ထားၾကလ်င္လည္းေကာင္း၊ ထုိေဆာင္ထားအပ္ေသာ တရားတုိ႔၏ အနက္အဓိပၸာယ္ကုိ ရုိေသစြာ ဥာဏ္ျဖင္႔ စူးစမ္းဆင္ျခင္ၾကလ်င္လည္းေကာင္း၊ တရားေတာ္၏ အနက္သေဘာကုိသိျပီးလ်င္ ေလာကုတၱရာကိုးပါးႏွင္႔ ေလ်ာ္ညီစြာက်င္႔ၾကံၾကလ်င္လည္းေကာင္း၊ တဖန္ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဒုတိယသဒၶမၼသေမၼာသသုတ္ေတာ္၌ ရဟန္းတုိ႔အား ပရိယတ္တရားအားလုံးမွန္သမွ် သင္ၾကားရ်္ ထုိသင္ၾကားထားျပီးေသာ ပရိယတ္တရားအားလုံးကုိ သူတစ္ပါးတုိ႔အား အက်ယ္အားျဖင္႔ ေဟာၾကားကုိလည္းေကာင္း၊ ပုိ႔ခ်ျခင္းကုိလည္းေကာင္း၊ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ျခင္းကုိလည္းေကာင္း၊ စိတ္ျဖင္႔ အဖန္ဖန္အထပ္ထပ္ ၾကံစည္ သုံးသပ္ ဆင္ျခင္ျခင္းကုိလည္းေကာင္း သာသနာေတာ္ တုိးတက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္ဟု ေဟာ္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာသနာေတာ္ အဓြန္႔ရွည္စြာ တည္တန္႔ေစရန္ ေဟာေျပာမႈမ်ားစြာတုိ႔တြင္ အဂၤုတၳိဳပါဠိေတာ္ သုဂတ၀ိနယသုတ္ေတာ္ႏွင္႔ တတိယသဒၶမၼသေမၼာသသုတ္ေတာ္မ်ား၌ ေဟာေျပာေတာ္မူခဲ႔ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားမွာလည္း မွတ္သားစရာေကာင္းလွပါသည္။ မေထရ္ၾကီးျဖစ္ေသာ သာသနာ႔၀န္ထမ္းမ်ားက ပစၥည္းေလးပါးေပါမ်ားရန္ႏွင္႔ ဘုန္းတန္းခုိး ၾကီးမားရန္ မက်င္႔ပါမွ၊ သီလသမာဓိသိကၡာကို ေပါ႔ေလ်ာ႔စြာ မက်င္႔ပါမွ၊ ေအာက္သုိ႔ စုန္တက္ေသာ နီ၀ရဏတရား ငါးပါး၌ တာ၀န္မဲ႔မျဖစ္ပါမွ၊ ဆိတ္ျငိမ္ေသာအရပ္မွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ပါမွ၊ မရေသးသည္႔ စ်န္တရားမ်ားကုိ ရရွိေအာင္ႏွင္႔
မရေသးသည္႔
စ်ာန္တရားမ်ားကုိရဖုိ႔ရန္
၀ီရိယမေလ်ွာ႔ပါမွ၊
ေနာက္လာေနာက္သား
တပည္႔မ်ားကလည္း
ထုိမေထရ္ၾကီးအတုိင္း
လုိက္နာက်င္႔ေဆာင္ပါလိမ္႔မည္ဟု
ေဟာၾကားခဲ႔ပါသည္။
သာသနာေတာ္
စည္ပင္ျပန္႔ပြားေအာင္
က်င္႔ေဆာင္ရာ၌
ျမတ္စြာဘုရားသည္
ပရိ၀ါပါဠိေတာ္၌ (စတေႆာ ဘိကၡေ၀ သာသနေသာဘဏိေယာ၊ ကတမာ စတေႆာ။ ဘိကၡဳ ဘိကၡဳနီ ဥပသကာ ဥပါသိကီ၊ ကၠုမာ ဘိကၡေ၀ စတၱာေသာ သာသနေဘာဘဏိေယာ) ဟု ေဟာေတာ္မူေသာေၾကာင္႔ သာသနာ႔၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္ေတြကုိသာ အဓိကကမဟုတ္ ဥပသကာ ဥပသိကာတုိ႔လည္း သာသနာေတာ္ ျပန္႔ပြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရာ၌ တာ၀န္တစ္ရပ္ျဖစ္ေပသည္ဟု ေဟာၾကားခဲ႔ပါေသးသည္။ ဆုိခဲ႔ေသာ အေၾကာင္းအရာ တုိ႔သည္ကား ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္ တုိးတက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းအရာတုိ႔ပင္ ျဖစ္ေပ၏။
ေလာက၌ အရာ၀တၱဳမွန္သမွ် ဆန္႔က်င္႔ဘက္ ရွိျမဲျဖစ္၏၊ အျဖဴရွိလ်ွင္ အမဲရွိမည္၊ အေကာင္းရွိလွ်င္ အဆုိးရွိမည္၊ အခ်စ္ရွိလ်ွင္ အမုန္းရွိမည္၊ ထုိ႔ေၾကာင္႔ တုိးတက္ျခင္းရွိလ်ွင္ ထုိ၏ ဆန္႔က်င္႔ဘက္ျဖစ္ေသာ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းလည္း ရွိေပလိမ္႔မည္။ စစ္မွန္မြန္ျမတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္သည္ကား ဆုတ္ယုတ္ျခင္း မျဖစ္သင္႔ပါေပ။ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းမရွိပဲ အစဥ္တုိးတက္ေနပါမွ ေလာကအားလုံး ျငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈကုိ ရရွိခံစားရပါလိမ္႔မည္။ သုိျဖစ္လ်ွင္ မဆုတ္ယုတ္သြားေအာင္ ၾကိဳးစားဖုိ႔ရန္မွာ ဗုဒၶဘာသာအားလုံး၏ တာ၀န္တစ္ရပ္ ျဖစ္ေပသည္။ အနာသိလွ်င္ ေဆးရွိပါသည္ဆုိေသာ ေရွးစကားအရ ဆုတ္ယုတ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းတရားမ်ားကုိ သိထားပါျပီး ထုိအေၾကာင္းတရားမ်ားကုိ ေရွာင္ၾကဥ္လ်ွင္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းေဘးမွ ကာကြယ္နုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ေလးအသေခ်ၤႏွင္႔ ကမၻာတစ္သိန္းက်င္႔မွ ရရွိထားသည္႔ သာသနာေတာ္ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးသြားမွာကုိ လုိလားေတာ္မမူေပ။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ေနရာအနံ႕အျပား၌ သာသနာေတာ္ ပ်က္ဆီး ဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းမ်ားကုိ အခါသင္႔တုိင္း ေဟာေတာ္မူခဲ႔ေပသည္။ ထုိအေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ သဂၤါယနာတင္ေတာ္မူၾကေသာ အရွင္ျမတ္မ်ားကသက္ဆုိင္ရာ ပါဠိေတာ္မ်ား၌ စုစည္းမွတ္တမ္းတင္ေတာ္မူခဲ႔ၾကပါသည္။ အဂၤုတၱိဳရ္၊ပဥၥကနိပါတ္၊ သဒၶမၼသေမၼာသ သုတ္ေတာ္၌လည္းေကာင္း၊ ကၠုျႏၵိယ၀ဂ္၊ သုဂတ၀ိနယသုတ္ေတာ္၌လည္းေကာင္း သာသနာေတာ္ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ဆီးျခင္း၏ အေၾကာင္းမ်ားကုိေတြ႔ရွိေလ႔လာနုိင္ပါသည္။ ထုိပါဠိေတာ္မ်ား၌ ျမတ္စြားဘုရားက “ ရဟန္းတုိ႔ တရားမနာျခင္း၊ စာေပမသင္ျခင္း၊ ႏႈတ္တုိက္အာဂုံမေဆာင္ျခင္း၊ ထင္ရွားစြာသိေအာင္မျပဳျခင္း၊ သိျပီးေသာတရားမ်ားကုိ အက်ယ္အားျဖင္႔မေဟာၾကား မခ်ေပး မသင္ယူျခင္း၊ ရထားေသာ စာေပမ်ားကုိ မၾကံစည္ျခင္း၊ ထုိ႔ေနာက္တဖန္ ပါဠိအကၡရာပ်က္မ်ားကုိ ေလ႔က်က္သင္ယူျခင္း၊ မေထရ္ၾကီးမ်ားအထံ၌ အဆုံးအမကို မခံယူျခင္း၊ စာခ်သူရွားပါးလာျခင္း၊ လာတ္လာဘမ်ားေအာင္က်င္႔ျခင္း၊ ႏွင္႔ အခ်င္းခ်င္း ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားျခင္း” ထုိအေၾကာင္းအရာတုိ႔သည္ သာသနာေတာ္ ဆုတ္ယုတ္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္ဟု ေဟာေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူသည္အတုိင္း ယခုအခါ၀ယ္ တစ္ခ်ဳိ႔သာသနာေတာ္ကုိ အၾကည္ညိဳေပါ႔ေလ်ွာ႔ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ တရားေဟာရာ၀ယ္ ႏႈတ္တုိက္မေဆာင္ယူေတာ႔ပါပဲ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း၏ တုိးတက္မႈအတုိ္င္းလုိက္ရ်္ ေဟာေျပာမႈေတြကုိ ျမင္ေတြ႔လာရပါပီ။ သတိျပဳေရွာင္ၾကဥ္စရာ ေကာင္းလွပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားထင္ရွားရွိစဥ္အခါက ဖုႆမည္ေသာ ရဟႏၱာတစ္ပါးကုိ ပ႑ရေဂါရတၳမည္ေသာ ရေသ႔တစ္ပါးက ေနာင္အနာဂတ္ကာလ၌ ျဖစ္ေပၚလာမည္႔ သာသနာ႔ေဘးရန္မ်ားကုိ ေမးေလ်ွာက္ေသာအခါ ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္ကယခုလုိ ေျဖၾကားခဲ႔ပါသည္။
သာသနာေတာ္
ေနာက္ပုိင္းေရာက္လာလွ်င္
သာသနာ႔၀န္ထမ္း
ရွင္ရဟန္းတုိ႔သည္
အမ်က္ထြက္ေလ႔ရွိလ်ွင္၊ ရန္ညႈိးဖြဲ႔ၾကလ်င္၊ သူ႔တပါးေက်းဇူးကုိ မသိတတ္လ်င္၊ မာန္မာခက္ထန္လ်င္၊ မက်င္႔ဘဲနွင္႔ က်င္႔ဟန္-မသိပဲႏွင္႔ သိဟန္ေဆာင္ၾကလ်င္၊ သူတပါး ရဟန္းဂုဏ္ႏွင္႔ ျပည္႔စုံေနသည္ကုိ အလုိမတူ ျငဴစူေစာင္းေျမာင္းလ်င္၊ ရုိင္းစုိင္းေသာစကားမ်ားကုိ ဆုိၾကေလလ်င္၊ နက္နဲသိမ္႔ေမြ႔ေသာ တရားေတာ္မ်ားကုိ မသိေသာ္လည္း သိဟန္ေဆာင္ရ်္ မာနခက္ထန္လ်င္၊ မသူေတာ္တုိ႔၏တရားမ်ားကုိ အာရုံစုိက္ေလ႔ရွိလ်င္၊ သြားလာမႈတုိ႔၌ ေပါ႔ေသာသေဘာရွိေလလ်င္၊ သာသနာေတာ္ကုိ အရုိအေသနည္းလာလ်င္၊ သီတင္းသုံးေဖာ္အခ်င္းခ်င္း အရုိအေသနည္းလာလ်င္၊ ပညာမဲ႔ေသာ ရဟန္းတုိ႔က ျမတ္စြာဘုရားသာသနာေတာ္ကုိ ဖ်တ္ဆီးကုန္လ်င္၊ အလဇၨီဒုႆီလတုိ႔ မ်ားလာလ်င္၊ လဇၨီေပသလရဟန္းတုိ႔ အားနည္းလာလ်င္၊ ေရႊ ေငြ တုိ႔ကုိ ရျခင္း၌ သာယာလာလ်င္၊ သားသမင္ကဲ႔သုိ႔ လွည္႔လည္သြားလာလ်င္၊ တည္ၾကည္ေသာ စိတ္ထားမရွိလ်င္၊ လွပေသာ သကၤန္းကုိ ၀တ္လ်င္၊ ေဒါသထြက္လ်င္၊ ကိေသလာမ်ားလ်င္၊ ကုိယ္စသည္ကုိ တန္ဆာဆင္လ်က္ ျမိဳ႔ ရြာအတြင္း လွည္႔လည္ သြားလာလ်င္၊ ပစၥည္းေလးပါးကုိ တက္မက္ေမာလ်င္၊ ဆြမ္းခံပ်င္းေသာေၾကာင္႔ သူငယ္မ်ားေမြးလ်င္၊ မိစၦာဇီ၀ျဖင္႔ အသက္ေမြးလ်င္၊ ထုိ႔အေၾကာင္႔တုိ႔ ရဟန္းေကာင္းတုိ႔ ဆြမ္းကိစၥ ခက္ခဲလာလ်င္၊ အ၀တ္ျဖဴကုိ ၀တ္ရုံလ်င္၊ သကၤန္းကုိ ပစၥေ၀ကၡဏာ မဆင္ျခင္ပဲ ၀တ္ရုံလ်င္၊ ဒုႆီလရဟန္းတုိ႔က ရဟန္းေကာင္းတုိ႔ကုိ ႏွိပ္စက္လ်င္၊ ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာ႔အထံ၌ အဆုံးအမ မနာယူလ်င္၊ ဆရာသမားအေပၚ၌ ႏႈတ္လွံျပန္ကာ ထုိးၾကလ်င္ သာသနာေတာ္ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ဆီးျခင္း၏ ေဘးရန္ျဖစ္လာလိမ္႔မည္ဟု ေဟာေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
ေလာက၌ အတုမေပၚေသးသမွ် အစစ္သည္ ဘယ္ေသာအခါမွ ကြယ္ေပ်ာက္မွာ မဟုတ္ပါဟုဆုိေသာ္လည္းပဲ ေပၚလာေသာ အတုကုိ ယူငင္အသုံးျပဳမႈ မရွိၾကလွ်င္ အစစ္သည္ ထာ၀ရ တည္တန္႔ေနမည္သာျဖစ္ပါသည္။ ေပၚေပါက္လာေသာ အတုကုိ အတုဟုသိျပီး အသုံးမျပဳဖုိ႔က လူသားတုိင္း၏တာ၀န္တစ္ရပ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ လုိက္လံအသုံးျပဳပါလ်ွင္ အတုကုိ အားေပးအားေျမွာက္ရာလည္း ေရာက္ပါသည္။ ဖုႆမေထရ္ျမတ္က ႏွစ္ပရိေစၦဒ ပုိင္းျခားရ်္ ဘယ္ႏွစ္ ဘယ္ကာလမွာ သာသနာေတာ္ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းအေၾကာင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚလာလိမ္႔မည္ဟု ေဟာေတာ္မမူခဲ႔ေသာေၾကာင္႔ ထုိ သာသနာပ်က္ဆီးေၾကာင္းဟူေသာ အတုတရားမ်ားကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ျပီးလ်င္ တိုးတက္ေၾကာင္းတရားတည္းဟူေသာ တရားအစစ္မ်ားကုိ အျမဲလုိက္နာက်င္႔ၾကံ ၾကမည္ဆုိလ်င္ တန္ဖုိးအနဂၣ ထုိက္တန္လွေသာ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ သာသနာေတာ္ ဘယ္ေသာအခါမွ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းမရွိပဲ တုိးတက္စည္ပင္ျခင္းမ်ားႏွင္႔သာ ေရွ႕ဆက္ေနမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္ဟု ယုံၾကည္မိပါသည္။
အရွင္ဇဋိလ
ဘန္ေကာက္ ၊ ေအဘက္တကၠသုိလ္၊
ဖုန္း 0900915244
